Baxışın qəlbimə cığırlar salır,
Hər gün o yollarda itib azıram.
Deyirlər, sevgidən şair olmuşam,
Eşqin əzabından dastan
Gecələr səhərin ömrünü yeyir,
Günəşi gizlədir qara pərdədə.
Ona cəza verib əsir saxlayır,
Ay artıq həsrətdən düşüb dərdə də..
Məhəbbət atəşi qəlbi qovurur,
Göz yaşım alovun üstünə qaçır.
Qəlbin küllərindən Günəş doğulur,
Zülmətə dərs verib o, işiq saçır.
***
Doğruları baltalayıb odun etdilər,
Yandırıb küllərini torpağa tapşırdılar..
Doğru doğulanları yorulmadan sınağa çəkdilər,
Yalanmı ?!
Sevgi bulağına haram çiləyib içirtdilər,
Qəlbin aynasını əlləri ilə çirkə batırdılar.
Sonra: “Bataqlıqdan çıxmaq çətin”- söylədilər.
Yalanmı ?!
Yaxşılığı pisliyə əmanət etdilər,
Əmanətə xəyanəti adət etdilər.
Qanında pisliyə vərdiş olan körpələr doğuldu,
Yalanmı ?!
Kimi qəlbindəki gizli ŞƏRƏ qardaş oldu,
Kimi yalnız XEYRİ görüb yoldaş oldu.
Ta əzəldən ” Xeyir və Şər” bir- birilərinə dəlicəsinə nifrət etdilər,
Yalanmı ?!
