YANDIRIR
Arzulardan çələng hördüm ömrümə,
Şaxta vuran gülü məni yandırır.
Can söyləyib, can bildiyim kəslərin,
Saxta olan dili məni yandırır.
Dodağımı çat-çat edir ah-vayım,
Yerə-göyə sığışmayır harayım.
Kərpic-kərpic uçur ömür sarayım,
Ötən ayı, ili məni yandırır.
Oğrun-oğrun qəm daşıyıb, qəm yedim,
Soruşana, çox xoşbəxtəm, çox, dedim.
Ürəkdə közərib od alır dərdim,
İçi məni, çölü məni yandırır.
TALE
Tale axtarıram, tale gəzirəm,
Ömründə bir dəfə ürək dolmasın.
Üzlərdə bir sevinc, gülüş sezirəm,
Kaş ki bu gülüşlər saxta olmasın.
Həsrət baxışlarda yuva quranda,
Təbəssüm üzlərdə vaxtsız solanda,
Dərddən, acılardan ürək yananda,
Yastığa basılıb gözlər dolmasın.
Acılı, şirinli xatirələrdə,
Gözəl kəlmələrdə, düşüncələrdə,
Duyğulu, mehriban, xoş könüllərdə
Sevgilər boy atsın, heç vaxt solmasın.
Çoxu istəmirəm, bəs edər azım,
Ömür qışa dönüb, açılmır yazım.
Əgər deyiləmsə Vətənə lazım,
Heç kimin yadında adım qalmasın.
KAŞ RƏSSAM OLAYDIM
Kaş rəssam olaydım, çəkə biləydim,
Ömrümün rəsmini olduğu kimi.
Fırçam ağlayaydı, boyam axaydı,
Hər gecə gözlərim dolduğu kimi.
Nakam ümidimi çəkə biləydim,
Necə çiliklənib bölündüyünü.
Neçə xoş arzumun, tər sevincimin
Tale dəftərimdən silindiyini.
Saçımın hər teli bir tablo olar,
Ağ, qara, bulanıq rəngləri vardır.
Baxanlar kövrələr, gözləri dolar,
Anlayar, başıma bu dünya dardır.
Bir rəssam olmadım, çox heyif, heyif,
Acımı bələyib ruhuma bükdim.
Heç vaxt incitmədim, çox zərif-zərif,
Dərdlərin nazını qəlbimdə çəkdim.
DUYURMU
Nə vaxtdır eşitmir sənin dilindən,
Adım qəribsəyib, dilin duyurmı?
Qəmli bir bülbülə dönübdür könlüm,
Könül bağçandakı gülün duyurmu?
Elə bil salınıb bir dar qəfəsə,
Ürək səni deyir hey birnəfəsə.
Həsrət bircə dəfə, qəm bircə dəfə
O daş ürəyini görən döyürmü?
Bir zamanlar mənə “ürəyim” deyən,
“Asimandan enmiş mələyim” deyən,
“Yasəmən ətirli çiçəyim” deyən,
Dilin başqasına yenə deyirmi?
Ruhum pərvaz edən bir ağ göyərçin,
Arzular qalanıb qəlbimdə çin-çin.
Saçlarım darıxır əllərin üçün,
Bəs darıxdığımı, əlin duyurmı?
SƏN OLDUĞUN BU ŞƏHƏRİ SEVİRƏM
Gözlərimi gözlərinlə açdığım
Günəş doğan al səhəri sevirəm.
Nəfəsini hiss edirəm havada,
Sən olduğun bu şəhəri sevirəm.
Bilməz idik saat keçib neçəni,
Ayaqdan salardıq parkı, küçəni.
Qoşa gəzdiyimiz nurlu gecəni,
Göy üzündə o qəməri sevirəm.
Yol üstündə çiçək vardı üzdüyün,
Hər görüşdə tellərimə düzdüyün.
Sahilində sənlə qoşa gəzdiyim,
Mavi gözlü göy Xəzəri sevirəm.
Xəyalımda xatirələr dillənib,
Gözüm, könlüm çiçəklənib, güllənib.
Bir zamanlar gözlərimə zillənib,
Eşqlə baxan o gözləri sevirəm.
Dərd qalmadı ürəyimi dəlməyən,
Dost qalmadı kinayəli gülməyən.
Səni mənə unutdura bilməyən,
Bu həsrəti, bu kədəri sevirəm.
Yaddaşımdan çıxmır o xoş mənzərə,
Düz həyətə açılardı pəncərə.
Görmək üçün üzümü bircə kərə,
Hey boylanan bir nəfəri sevirəm.
Fərqi yoxdur harasında olduğun,
Günəşindən ziyasını aldığın,
Sabahları nuruyla oyandığın,
Bu dünyanı, bu bəşəri sevirəm.
SƏNDƏN DANIŞIR
Sinəm üstdən yol salıbdır intizar,
Hər cığırı, izi səndən danışır.
Ayrılıqdan ocaq çatıb getmisən,
Bu ocağın közü səndən danışır.
Gecələri yuxu getmir gözümə,
Kədər niqab çəkib gülər üzümə.
Addım- addım düşüb yenə izimə,
Həsrətimin özü səndən danışır.
Küskün keçir hər günüm, hər saatım,
Qəm-qüssəyə bürünübdür həyatım.
İstəyirəm şeirlərlə baş qatım,
Hər misramın sözü səndən danışır.
Bu Arzunun sənsiz keçən illəri,
Qəm yükündən şələ tutan telləri,
Əllərinə qəribsəyən əlləri,
Nalə edən gözü səndən danışır.
