Dovşanın məhkəməsi
Qaranlıq bir gecədə
Qurub hiylə oyunu.
Parçalayıb yemişdi
Kimsə yazıq qoyunu.
Hərə bir söz deyirdi,
Fərqli fikir, yorumlar.
Hərəkətə keçdilər
Əlaqədar qurumlar.
Toplanıldı sübutlar,
Götürüldü əl izi.
İstintaqa nəzarət
Elədi aslan özü.
Meşədəki hər kəsi
Yaxşıca yoxladılar.
Şübhəli şəxs qismində
Dovşanı saxladılar.
Dovşan tökdü göz yaşı,
Ağlamaqdan yoruldu.
Çox keçmədən dovşana
Məhkəmə də quruldu.
Tülkü, çaqqal, pələng də,
Əməli pislədilər.
Dovşan üçün ən ağır
Cəzanı istədilər.
Hakim hökmdən öncə
Dovşana verdi sözü.
Dovşan dedi gerçəyi,
Doğrunu, haqqı, düzü:
“Hamı yaxşı bilir ki,
Bu iş qurdun işidir.
Qoyunları ovlamaq,
Çoxdankı vərdişidır.
Belə haqsız qərara,
Bəs camaat nə deyər?
Ay sizə qurban olum,
Heç dovşan da ət yeyər?!”
Eşitcək bu sözləri,
Hakim yerindən durdu.
Yumruğunu qaldırıb,
Hirslə masaya vurdu:
“Aşma belə həddini,
Dilini də et gödək!
Yüz yerdən tapşırıblar,
Qurdu necə həbs edək?
Nə başıma dolan sən,
Nədə ki al qadamı.
Yüksək vəzifədədir,
Qurdun yaxın adamı!”
Anlayana, qanana,
Dərd olmaz bundan ağır,
Qoyunu qurd yemişdi,
Tutuldu dovşan fağır.
HESABLAŞAQ
Ömür sona yaxınlaşır,
Nə sən cahil, nə mən uşaq.
Dünya, sənə cox sözüm var,
Gəl, oturub hesablaşaq.
Hey yeriyib, yürümüşük,
İndi bir az nəfəs dərək.
Nə almışıq, nə vermişik ?
Siyahını gətir görək.
Yaşımız da o yaş deyil,
Saçımıza düşübdür dən.
Qoy düz olsun hesabımız,
Nə sən aldan, nə də ki, mən.
Uzatmayaq bu söhbəti,
Vaxt ötüşür, zaman gedir.
Araşdıraq doğru, dürüst,
Kimin kimə borcu nədir?
Bir an belə yubanmadan,
Tez-tələsik göndər çapar.
Sənin məndə nəyin varsa,
Hamısını götür apar.
Ədalətli davranaq biz,
Əyri demə sən düzümə.
Qaytar məni gəncliyimə,
Anamı da ver özümə.
SƏNDƏN ÖZGƏSİN
Zərif çiçəyimsən, ətirli gülüm,
Bağçamı bəzəyən süsən sünbülüm,
Sən şirin ləhcəli şeyda bülbülüm,
Oxşayar ruhumu avazın, səsin,
Könlüm sevə bilməz səndən özgəsin.
Gözəllər gözəlim, huri mələyim,
Ümidim, gümanım, arzum, diləyim,
Aldığım nəfəsim, vuran ürəyim,
Nə gözəl xəlq edib Tanrı bəndəsin,
Könlüm sevə bilməz səndən özgəsin.
Qiymətli xəzinəm, başımda tacım,
Dərdimin dərmanı, çarəm, əlacım.
Sənsən havam, suyum, hər ehtiyacım,
Fikrim də qətidir, qərarım kəsin,
Könlüm sevə bilməz səndən özgəsin.
Sevmişəm mən səni könüldən, candan,
Sənin aşiqinəm gördüyüm andan.
Doymaram bir ömür səntək canandan.
Olmaram heyranı başqa heç kəsin,
Könlüm sevə bilməz səndən özgəsin.
UŞAQLIQ İLLƏRİ
Necə də maraqlı ötərdi zaman,
Necə gözəl idi hər saat, hər an.
Necə qayğısızdım , necə firəvan,
Göynəyir qəlbimdə nisgilin yeri,
Kaş bir də yaşayam həmin günləri.
Həzin nəğmələrim düşməyə dildən,
Əyilib su içəm gölməydən, göldən.
Özümə araba düzəldəm teldən,
Unudub bir anlıq hər dərdi-səri,
Kaş bir də yaşayam həmin günləri.
Ötənlər birbəbir düşür yadıma,
Şirin yuxu kimi gəlir adama.
Tullanıb minəydim qarğı atıma,
Qoyaydım belinə guya yəhəri,
Kaş bir də yaşayam həmin günləri.
Çərpələng ucurub verəydim yelə,
Kəpənək tutmağı demirəm hələ.
Nə ola qayıdıb geriyə gələ,
Oyadıb duyğulu xatirələri,
Kaş bir də yaşayam həmin günləri.
Şıltaqlıq eləyib küsəydim birdən,
Atam da hirslənə üstümə hərdən.
Tez qaçam qonşuya ara çəpərdən,
Anam da səsləyə, gəl görüm bəri!
Kaş bir də yaşayam həmin günləri.
YUXUMDA ANAMI GÖRDÜM
Bu gecə yuxumda anamı gördüm,
Oturub dərdləşdik onunla xeyli.
Çoxdandı anamdan yoxdu xəbərim,
Amma danışmadı o heç gileyli.
Hər tərəf al-əlvan gül, çiçək idi,
Anamın bir gözəl bağçası vardı.
Həyətdə balaca təndir də gördüm,
Bir də səliqəli daxması vardı.
Sənə isti olar, gün vurar deyib,
Yapışıb qolumdan, çəkdi kölgəyə.
Ünvanı bir yerə qeyd elə, dedi,
Gələndə rahatca tapasan deyə.
Bu necə sevgidir, bu necə qayğı?
Urəyim sevincdən dönmüşdü dağa.
Düşündüm İlahi, bunca zamanı
Mən necə dözmüşəm anasızlığa?
