.....

.....

Nəsr

Nəsr

Dədəm – İlham Qəhrəman (hekayə)

Uşaq yaddaşı daşa həkk olunmuş yazı kimidir.Məhəmməd peyğəmbər (s.a.v.) – Burdan bir atlı keçmədi?– Keçdi.          – Çaparağıdı, yorğaraq?– Çaparaq (və ya yorğaraq).– Çapsaq, çatarıq?– Həəə.– Dəh-dəh-dəh-dəh-dəəhhh! Bu sual-cavabdan ibarət qısa dialoq dədəmlə bağlı xatirələrimin əvvəlincisidi. Yadımdadı, Sus kəndinin Aşağı bağdakı çəmənliyində arxası üstdə uzanıb məniqarnına mindirirdi. Atlı haqqında soraqlaşmanın həm sualını, həm də mən əvəzcavabını deyib tamamlayandan sonra “dəh-dəh” deyib at çapışı qarnında məni atıb-tuturdu. Ardınca əlləri və dizləri üstdə at şəkli alıb  məni belində gəzdirirdi. Papağının dimdiyini geri hərləyib “höl-höl” deyə-deyə mənimlə qoç kimihölləşirdi. Balaca vaxtı nənəm mənə Bozu deyirdi, dədəm Dədəbalası çağırırdı. Yaxşı işimi görəndə ağızdolusu “dədəbalası” deyirdi, işim xoşuna gəlməyəndəAğəmmədlərə – Qızılcada nənəmin mənsub olduğu tirə – çəkdiyimi deyirdi. Nənəmnadir hallarda adını çəkərdi, eləcə ortalığa danışardı. Adını çəkməsə də, dinləyənlər bilirdi ki, dədəmdən söhbət gedir. Nənəm hərdən dədəmə özünəməxsusad qoyub bizimlə məzələnirdi. Aralıdan gələn dədəmi uşaqlardan birinə göstəribdeyirdi: – Dədikun gəlir. Dədəmin dədəsinin adı Nemət olub. Nemət babam Sus kəndində və ətrafda ən varlıadam olub. Kollektivləşmədə babamın 300 qoyunu çobanı və itiylə kolxoza alınır. Bu haqda kolxozun qaytanlı kitabında mal-dövləti kolxoza alınmış şəxs kimi (Sus, Qızılca, Zabux) bircə babamın adı varıdı. Babam səxavətli kişi olub. Kəndin xeyir-şəri üçün həmişə sürüsündən heyvan ayırarmış. Dədəm danışırdı ki, qonşu ermənikəndi Xənəzəyə getmişdim. Ata nal-mıx almaq üçün dəmirçi dükanına girdim. Dəmirçi erməni Susdan olduğumu biləndə atamı soruşdu. Dedim, Nemətinoğluyam. Bunu deyəndə erməni yuxalıb ağladı. Dədəmi maraq bürüyür. Ermənideyir ki, aclıq illərində getdim Susda Nemətin qapısına. Uşaqların ac olduğunudeyən kimi, 2 öküzə buğda yüklətdirdi, yanıma da 2 adam qoşub dedi, bu adamıaparın çaydan (Zabux çayı) adladın, getsin evinə. Bir dəfə də yay vaxtı uzun boylu, buxara papaqlı, əlində çəlik şərq ziyalısı görkəmində bir adam gəldi çıxdı alma bağında olduğumuz dəfə. Dədəmlə çox mehriban görüşdü. Özünü isnad verəndəməlum oldu ki, kişi Laçının Alıqulu kəndindəndir, şəhərdə (Laçında) yaşayırlar. Adı Seyid Abbasdır. Nemət babamla dost olublar. Babamın xeyirxahlığıyla bağlıxatirələrini danışdı. Abbas kişi Alıquluya qaçqın gəldiklərini, babamın onlaraheyvan damazlığı verdiyini, darda hamıya əl tutan olduğunu dedi. Sonradan bukişinin din adamı,

Share
Tweet

Daha Çox

1 … 14 15 16 17 18 … 29