Sevdim
Mənə çox zülm elədin
Səni zülm-zülm sevdim.
Eşqə ölüm dilədim,
Səni ölüm-ölüm sevdim.
Sevdim, qəmə bələdin
Məni çox itələdin
Doğram-doğram elədin
Səni dilim-dilim sevdim.
Sonluğu tez gətirdin
Yarı yoldan ötürdün
İlim-ilim itirdin
Səni ilim-ilim sevdim.
Mən səninçün
İsgəndərin yandırdığı “Avesta”yam,
sən mənimçün
xeyirlə şər mübarizəsinin qalibi.
Mən səninçün
Həmzənin oğurladığı Qıratam,
sən mənimçün
Misri qılıncın qəlibi.
Mən səninçün
atəşpərəstliyin oduna yandım,
sən mənimçün
Zərdüşt olmadın.
Mən səninçün
Koroğlunu mat qoydum,
sən mənimçün
Çənlibeldə qalmadın.
Sən mənimçün
neynədiyini bilməsən də,
mən səninçün
neynədiyimi bilirəm.
Sən mənimçün
öz yolundan dönməsən də,
mən səninçün
öz yolumla gəlirəm.
Xilas
Rəvayətə görə
Rusiyanı iki dəfə
qarlı qışın şaxtası
ölüm hökmündən xilas edib.
Birinci dəfə Napoleon
Rusiyanın ürəyinə qədər irəliləyib,
sadəcə bir qış şaxtası ucbatından
qayıdıb gedib.
İkinci xilaskarlıq
“Türkmənçay”la yekunlaşıb.
“Gülüstan”ın qisasını almaq istəyən
Türk-iran ordusu
şaxtalı qışla vuruşub.
Ya tanrı, ya da Qış
Rusiyanı qoruyub.
Taleyə bax ee
rus qışından da yarıyıb.
“Qış olub üstümə niyə gəlmisən”
ritorikan cavabsız deyil.
Məni qış yuxusuna vermə
artıq özün ayıl…
Həyatımızda
etdiyimiz yaxşılıqlara görə
daha çox peşmançılıq hissi keçirmişik,
nəinki səhvlərə görə.
Nankorlardan ötrü
özümüzü uçurmuşuq,
nəinki saflara görə.
İnsan belədir,
öz gözündə tiri gözməz.
Görsə də,
sonrakı peşmançılıq
fayda verməz.
Sənsizliyin başını qatmaq
Sənsizliyin başını qatmaq üçün
neynədimsə, sənsiz olmadı.
Sənsizlik başımı qatmadı
başım sənsizliyə qarışdı
neynədimsə, bunsuz olmadı.
Hər şeyə son qoymaq istəyim
sonsuz da olmadı.
Özümü aldatmağa çalışmağım,
onsuz da, olmadı.
Dünyada heç bir ayrılıq
vətənsiz olmasın.
Heç sənsizliyin özü də
sənsiz olmasın.
