Hayatı Bölüşmek
Hayatı bölüşmekti hikâyenin aslı;
ölgün bakışların sessizliğinde ağır ağır atılan adımların kesme taş sokaklarının ağırlığında bir meydan çığlığıydı fotoğraflar.
İnsanlar bir birinden habersiz insanlar yol’suz insanlar yön’süz.
Oysa hayatı bölüşmek tam ortasından.
Bölüşülürken dökülen kırıntıları paylaşmak bir karıncayla.
Karınca sevinciyle bakabilmek hayata.
Doymak değil kastımız küçücükte olsa bölüşülen parçanın açlığını birlikte hissedebilmek…
Ve çok şükür bugünde bölüşebildim diyebilmektir.
Kısacık ömürde yaşanan günün lütfuyla bugünde bölüşebileceğinin heyecanını bölüşebilmek DOSTLARLA ve kırıntılarında da yaşamın devam ettiğini düşünerek mutlu olmak.
Telaş içinde nefes nefese yaşarken unuttuğumuz, görmediğimiz,hissetmeye fırsat bulamadığımız duygularımız vardı unuttuk sevgiyi bölüşmeyi, özlemlerimizi,hüzünlerimizi ve farkında olmadan unuttuk yalnızlığı bölüşmeyi…
Hoyrat davrandık bedenimize, hırpaladık yaşanası duyguları içten bir merhabayla sıkamadık dostlarımızın ellerini, sımsıkı kucaklayamadık sevdiklerimizi.
Bölüşemedik hayatı…
Anlayabilseydik yalnızlığı dağın yamaçlarındaki çiçeğin kokusunu bilirdik.
Anlayabilseydik özlemi bir bebeğin bakışlarında yaşardık hayatı.
Anlayabilseydik dostluğu hayatın kırıntılarını paylaştığımız o en ufak parçada yaşardık dostluğu.
Çok şükür doydum değil, çok şükür bölüşebildim sevinciyle….
Bencilce sakladık payımıza düşeni ve biriktirdik hayatın sunduklarını.
Sakladıkça büyüyen, büyüdükçe mutsuzluğa sürükleyen ve sonunda koskoca bir yaşamla yalnız kaldık kalabalığın içinde.
Oysa hayat hiç bir zaman kalabalığın içindeki gerçek olmadı. çünkü hayat gerçeğin içindeki yalnızlıktı…!
Hayatı bölüşebilmekti aslında hikâyenin aslı…
Bölüşmeye gelmiştim payıma düşeni şehr-i İstanbul’a
Kurtlar sofrasında payıma düşene razı olmuştum aslında.
Kurt olamadım ama, bu sofrada pay olmak düştü payıma…….
ŞİİR GÖZLERİN
Deniz feneri misali, rotasındayım bakışlarının,
Dümenim kırık deniz gözlerinde.
Geceye yenildi gündüz, ışığındayım.
Bilirim
ne zaman gidilir gözlerinden.
Rotasız olsa da bakışların, gözlerinde demir atarım.
Geceye sürgün edildi gözyaşlarım,
kalemi kırıldı gözlerimin.
Zindan karasına mahkûm edildi bakışlarım.
Bilirim,
Ne zaman mahkûm olunur gözlerinde.
Müebbet olsa da bakışların, gözlerinde yaşlanırım.
Serseri bir kurşun şarkı söyler gecede,
Gözyaşlarım düşer kaldırımlara.
Masum bir sevda vurulur köşe başında.
Bilirim,
Ne zaman ölünür gözlerinde.
Bakışların saplansa da kalbime, gözlerinde hayat var ya.
Gözler kalbin aynasıdır derler ya.
Bilemez kimse deniz gözlerin neler anlatır.
Yalnızlığıma yoldaş, yüreğime sırdaştır bakışların.
Bilirim,
Ne zaman aynayım gözlerinde.
Bakışların benden uzak olsa da, gözlerin zaten benimdir ya
Şair değilim yazayım gözlerini.
Yaradanım özenle yaratmış her birini.
Gözlerim kör, Bakışların lal yaptı dilimi.
Bilirim,
Ne zaman şiir yazılır gözlerinde.
Şair sensin şiir sensin, gözlerin zaten şiir’dir ya.
ADIN KAVUŞMAK OLSUN
Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin
Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın
Sen benim adını koyamadığımdın
Senin adın kavuşmak olsun
Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali
Rotasız ve pusulasız kalmışken yüreğim
Ve hoyratça savrulurken bir limandan bir limana
Teslim olmuşken kaderine
Apansız sana rastladım o limanda
Sen benim adını koyamadığımdın
Senin adın kavuşmak olsun..
Bakmaya kıyamazken gözlerine
Tutmaya cesaret edemezken ellerini.
Ve bütün cümlelerin sustuğu o yerde
Sessiz bir haykırıştı yüreğim
Eşsiz bir mutluluktu yaşadığım
Sen benim adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun.
Son bahar yaprakları dökülürken içimden
Hazanı yasarken bahar kokulu sabahlarda
Yüreğim üşürdü gözlerimden sel olup akan yağmurda
Sırıl sıklam ıslanırken ruhum
Solmuştu bahçemde ki tüm güller
Sen o bahçemdeki açan tek güldün
Sen adını koyamadığımdın
Senin adın kavuşmak olsun.
Dağ çiçeğim yaban gülüm asi sevdam.
Saçının bir teline bir ömür adadığım
Gözündeki bir damla yaşına şehirleri yaktığım
İsyanım feryadım kavuşulmazım
Sen vazgeçemeyeceğim yasaklım
Sen adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun.
Sen benim yanı başımdaki uzağım
Sen benim uzağımdaki en yakınım
Dokunmam yasak sevmem yasak
Sensiz bu hayatta yaşamak tuzak
Sen adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun.
Sisli bir gecede ses olup da gel
Bir sonbahar gününde yağmur olupda gel
Soğuk bir kış gününde rüzgar olupda gel
Ilık bir yaz gecesinde düş olupda gel
sen bana yasaklarından sıyrılıpda gel
Sen adını koyamadığım
Senin adın kavuşmak olsun.
Bir gün gelirde tutarsam ellerini
Bakarsam gözlerine sevgi dolu
Doğarsa sende yeniden bu beden
Ve o gün verirsem şayet son nefesimi
Ölmeden haykırmak isterim son bir kez
Sen adını koyamadığım
Sen yaban gülüm sen dağ çiçeğim
Sen ruhu revanım sen yaşama sevincim
yasaklım adı bende saklım
senin adın kavuşmak olsun
senin adın seviyorum olsun
seviyorum olsun
seni seviyorum,seni seviyorum
SEBAHATTİN ABİ
