***
Gözlərimi qapatdım ki, gizlənəsən, ağlayaq,
“Alma” desəm gələcəkdin, “alma” dedim, gəlmədin.
Hanı birgə əl sallayıb, öpəcəkdik qürubu
Axşam düşdü, ay göründü, su duruldu,
gəlmədin…
Söylə indi kainatın hansı məhbəsindəsən?
Söylə görüm bulud varmı, yağış varmı orda da?
Heç olmasa, ax insafsız, əllərin də yoxdu ki,
Axşam-axşam darıxanda adam tuta təsbeh kimi oynada.
Heç unuda bilmədim ki, gözlərinin rəngini.
O qədər çox sevərdim mən saçına gül düzməyi.
İndi mənim dünya boyda bağlı ayaqqabım var,
Səndən sonra tərgitmişəm ayaqyalın gəzməyi.
Üstüm-başım, ev-eşiyim, sər-səliqəm, səhmanım,
Nə gülməsi, nə qəh-qəhə, əcəb ağıllanmışam;
Aya da vaxt ayırıram, günəşə də yetirəm,
amma yenə dolmur zaman,
Sən gedəli bom-boşam.
Qoca, cavan, uşaq-böyük, hamı məndən razıdır.
Gecələrin sükutunu pozmaq nədir, bilmirəm.
Axşam düşdü, salam-məleyk, ən birinci evdəyəm,
Küçələrdə veyil-veyil gəzmək nədir, azmaq nədir, bilmirəm…
Sən gedəli əməllicə düzəlmişəm, gördüyün,
Məni pozan sən imişsən, hamı belə danışır.
Bircə sənin o gözlərin, o gözlərin olmaya,
Xəyalıma gələn kimi bütün nizam qarışır.
Hər şey gözəl, qaydasında, ancaq belə qəribə.
Günlər gəlir-keçir, gedir, yadda qalmır amma ki.
Sən gedəli…
necə deyim, qoy lap düzün deyim də,
Sənsiz adam olmaq olur,
Sənsiz olmur amma ki…
O QADIN…
Vaxt var idi əlçatmaz idi o qadın-
Dəryaların gözəgörünməzində,
Dağların ta zirvəsində.
Hünərsiz, gücsüz, aciz kişi aldatdı
Aldatdı onu “azadlıq” adlı bir ağacla,
aldı Həvvadan Adəmin qisasını
Allaha inad, dedi,
“azadlıq”-ın meyvəsindən dad, dedi.
Gəldi şorgöz kişinin oyununa
O gündən gözü-giryan oldu qadın.
Daddı o ağacın kal meyvəsindən
töküldü büsbütün əynindəkilər
lüt-üryan oldu qadın.
Vaxt var idi, əlçatmaz idi o qadın
dağların ta zirvəsində.
Dağları dəlməyə yetmədi gücü aciz kişinin
Fərhadlar keçmişdə qaldı, dedi,
eşdi bığlarını,
onu başdan-ayağa bic-bic süzdü şorgöz kişi
“Azadlıq tikəsini” göstərə-göstərə
gətirdi ayaqlarının dibinə onu
əlçatmazlığını çözdü şorgöz kişi…
İndi o azaddı
Hər kəsin istismar edə biləcəyi qədər azad
Hər kəsin dada biləcəyi,
Lazımsız bir əşya kimi
istifadə müddəti bitdiyində unuda biləcəyi qədər azad…
İndi o elə qapılıb ki, bu anormal azadlıq hallarına
Məsələn, sexsual fiqura xəyallarına –
yad olub əsl sevgiyə,
özgələşib müqəddəs Eşqə.
Vaxt var idi, o qadın qadın idi
İndi isə hər şeydi,
qadından başqa.
Niyə axı əbədidir ayrılıq..
Belə olmamalı, olmamalıdı
istəmirsə, getməməlidi heç kim;
bu nə məcburiyyət… bu nə azadlıq?
Qəfil gözdən itməməlidi heç kim.
Ayaqları kəsilməli hamının
ax bu etibarsız, qansız ayaqlar;
Qəlbin istəyinə sayqı duymalı
cismi dartmamalı cansız – ayaqlar.
Mənə qalsa lap cəza kəsilməli
bu zalım ayaqlar dağlanmalıdı;
Mənə qalsa… bütün, bütün sevənlər
kəndirlə bir-birinə bağlanmalıdı.Hələ bu əllərə, bu əllərə bax
niyə tutunmadı hardansa bərk-bərk?
Axı görürdü ki getmək istəmir
elə gərək partlayaydı bu ürək?
Belə çətin gündə dərdə dəymirsə,
bəli, bu əllər də qırılmalıdı
Belə çətin gündə tək qalan ürək
Ilahi, gör necə yorulmalıdı
Niyə axı bir anlıqdı vüsallar?
Üç günlükdü, beş günlükdü vüsallar.
Düşünürəm, gecə yarı,
gözüm bağlı, qəlb qırıq
niyə axı, niyə axı,əbədidi ayrılıq?
Dua kimi oxuduğum, hardasan?
Sənsiz yenə qəribsəyib təkliyim;
nəsə belə fərqli oldu,
ağır oldu bu qürub
niyə getdin, ay içimə nəfəs kimi çəkdiyim?
Əlim əlinə çatmırsa, əzizim
nə fərqi var hansı uzaqlardasan?
Qəm eləmə,
dərd eləmə amma ki
harda olsan mən duyacam – ağlasan
