ƏLLƏRİM
Bir ovuc duadır su damlaları,
Göylərə açılıb əsər əllərim.
Vətən deyiləndə qopur fırtına,
Coşur dalğa-dalğa Xəzər əllərim.
Bu ağır havada çəkməyədir ah,
Gah sinə qabardar, köks ötürər gah…
Duman içindədir açılan sabah,
Susqun üfüqləri bəzər əllərim.
Qızılı şüalar səpilir zər-zər,
Havası mis kimi, şehi təzə-tər.
Deyəsən özünü unudub ülkər,
Salır dan yerinə nəzər əllərim.
Bağda barına bax, dağda qarına,
Başqa çəm aramaq gəlməz arına.
Əl çalar dünyanın yaxşılarına,
Edər pislərindən həzər əllərim.
Adamın kölgəsi batar çiçəyə,
Şəhər yuxusunu qatar çiçəyə.
Sənə dost deyəni tutar çiçəyə,
Amma kəm baxanı əzər əllərim.
Sən su misalısan durudan duru,
Çoşqun şəlalədir şüanın guru.
Gündüzlər deyərəm gözümün nuru,
Gecələr yuxuda gəzər əllərim.
QAR SUYUNA DÖNƏN ŞEİR
Daha heç nə kəsmir ağlı adamın,
İstilər düşəndə qar suyu olur.
Düşünür bir saray qurum him üstə,
Qazdığı kalafa dar quyu olur.
Qəfil çınqıl çıxır kirpiklərindən,
Gözündə qaralan his imiş elə.
Qarışır dünyanın yaxşı-yamanı,
Ən yaxşı saydığı pis imiş elə.
Asandır çəkilmək gözündən dara,
Gözdə işıq gərək, üzdə nur bir az.
Gərək danışasan axar sulara,
Həqiqət özü də yuxudur bir az.
Olub keçənləri röya bil, amma,
Görən qəm-kədərə batmasın gərək.
Yuxusuz qalmaq da iş deyil, amma,
Adamın taleyi yatmasın gərək.
Gərək ümidlərin dönməsin suya,
Mən öz umduğumda batıb axdım ki…
Üzmək öyrədirdim ovcuma guya,
Hər yerdən üzüldü əlim baxdım ki…
Biri sözdən keçər, başqası candan,
Göz yaşı su kimi axır bu şamın…
Bu fani dünyadan, gidi zamandan,
Daha heç nə kəsmir ağlı adamın.
ÖZÜN DƏ SUSURSAN…
Özün də susursan, telefonun da,
Barı giley dolu incik bir səs at.
Bu haqq dünyasında məhşər gününə,
Əlimi yaxanda unutdum, kəs, at.
Möhlət də min ildə olandı tək-tək,
Mən çəkən həsrəti bircə gün çək tək.
Səni görmək üçün əsdim ürəktək,
Ahını üstümə gül kimi əs, at.
Bu eşq yoludusa var qəza, qada,
Yoxsa ömrü verdik ümidlə bada.
Daşı atılmışlar çoxdu dünyada,
Kimi gözləyirsən, ya nəyi bəs, at.
Nə göydü, nə yerdi boş ovuc çatan,
Gözümü çıxartdı qəlbimdə yatan.
Bir var könül alan, bir adam satan,
Nə al ürəyimi, özümü nə sat.
Şəklinə baxıram, mələk donunda,
Bütün davaların sülh var sonunda.
Özün də susursan, telefonun da,
Barı bir boş mesaj, bir sözsüz səs at.
SÜLEYMAN ABDULLA.
