Amelia
Önce elleri gider insanın,Amelia,
Dokunduğu dizeleri gider ardından.
Koşarak yorulduğu yollar kaybolur sonra,
Anlarsın gittiğini boş kalan avucundan.
Önce elleri gider insanın, Amelia,
Kabuk tutan yaraların kanar ardından.
Düşlerinde bile gelmez olur yanına,
Göcersin sevgisiz bir gurbete,
Kovulursun aşk bildiğin yurdundan.
Önce elleri gider insanın, Amelia,
Sonra,sonra gölgesiz bırakır temmuzda.
Kerbela yangını içerinde tüter de
Beklersin su diye dipsiz kuyuların başında.
Önce elleri gider insanın, Amelia,
Sesi gider sonra, yitip de coook uzaklara.
Yalnız çalar içinde yokluğun senfonisi,
Sağır duvarlarda ararsın çift vuruşluk bir nota.
Önce elleri gider insanın, Amelia,
Sonra zaman yok olur, zamansızdır ayrılık.
Yok oluşlarda bulursun varlığını kederin,
Bazen tek kişi bile olmamaktır yalnızlık.
Yarım
İnsan yarım kalıyor, bütün ayrılıklarda
elinden tutmuyor sığındığı yalnızlığı ,
Unutamıyor yine varlıkta hiclikte
hudutsuz bir evrende körpe bir zaman
İnsan yarım kalıyor bütün ayrılıklarda
Tutuşuyor zemherisinde Şubat’ın
yanıyor külden öte,kuldan öte çaresiz
bazen çıktığı yokuş geliyor aklına ömürden
Susmuyor hasretin yankısı boş zihninde uyanan
İnsan yarım kalıyor bütün ayrılıklarda
Yitiyor gölgesi bir zaman peşi sıra dolanan
Bozuk plaklar bile çalmıyor tekrar tekrar
ilk gördüğündeki şarkıyı zamanı durduran
İnsan yarım kalıyor bütün ayrılıklarda
Korkuyor yalnızlıktan, dört duvar bu uluyan
Bitti diyorlar,uyan diyorlar nafile
Bitmeyen geceleri sayıyorsun ömürden sayılmayan
İnsan yarım kalıyor bütün ayrılıklarda
Ne nefes alışın eskisi gibi,ne ictigin su
Bir daha tamam olmayacağının korkusu bu
Birleşen ellerin boğazında bir urgan
Bir gün ayrılacağız
Bir gün ayrılacağız biliyorum
Telaşı kaybolacak yüreğimin
Susacak bin bir sesi.
Tutuşuveren yangını sönecek aniden
Küller karışacak küle bir akşam vakti
Bir gün ayrılacağız biliyorum
Gölgene değmeyecek
Yürürken adımım,
Aynı otobüs için koşmayacagiz yan yana
Dilindeki şarkı olmayacak artık adım
Bir gün ayrılacağız biliyorum
Kör bıçak ile kesip atacağız her şeyi
Yanımda uyandığın anlar rüya olacak
Nokta gibi sonsuza gidecek her şeyin
Bir sen içinde bir ben yitip kaybolacak
Bir gün ayrılacağız biliyorum
Dokundugun tenim öksüz kalacak,
Siyah ben Beyaz sen hatıralarda
Gözyaşlarım birleşecek
İkiye bölünmüş fotoğrafta kalan yarınla
Bir gün ayrılacağız biliyorum
Hatırla,dün yanımda oturdun
Tepede bir ormanın yanı başında
Oraya gömdüler beni bu akşam üstü
Gittiğinde yerin hep sıcak kalacak
Gözlerin diyorum
Gözlerin diyorum
Süt bekleyen bebe gibi bakıyor
Telaşlı bazen, bazı da ürkek
Çatlamış toprağa
Yağmur gibi yağıyor
Gözlerin diyorum
Bir mavi gök üstünde kubbenin
Süzülüp gelen gündüz sevinci
Bir fotoğrafa sığıyor da
Gülüşüne sığmıyor
Gözlerin diyorum
gece vakti yorgan umutsuzluğuma
Sabahın ilk ışığı,ilk şafak
Yürüyen gölgeleri bir bir emiyor
Gözlerin diyorum
Pınarsız köylerin engin çeşmesi
Ağladıkça sevinçten
Sır tutam bir dost
Bana güven veriyor
Gözlerin diyorum
Rivayetinde eski bir sevdanın
bir sultan kadar vakur
kölesi aşkının
Şairler ezber ediyor
Gözlerin diyorum
Bu şehrin tek hapishanesi
Görüyorum ben
Kurtulamıyorum
içindeyim büsbütün
Kimse bilmiyor
