ÇƏPİŞ
Gölməçə donmuşdu. Çəpiş həmin gölməçədəki buzun üstünə çıxdı. Dırnaqlarının soyuqdan sızıldamasına və ayaqlarının sürüşməsinə fıkir vermədi. Dalaşmaq üçün özünə bir tay axtarırdı. Gözü gölməçənin içində başqa bir çəpişə sataşdı. Gölməçənin içindəki çəpiş, elə bu çəpişin buza düşmüş əksi idi.
– Yaxşı əlimə düşmüsən! Gəl dalaşaq, – dedi və buynuzlarını şeşələdi.
Çəpişin gölməçədəki əksi də buynuzlarını şeşələdi. Çəpiş hirsləndi. Dal ayaqlarının üstünə qalxdı. Var gücü ilə buza kəllə vurdu. Buz qırıldı. Çəpişin təzəcə çıxmış buynuzları suya batdı. O, heç nə başa düşmədi və evə tərəf qaçdı… onun boynundan və tüklərindən ətrafa mirvari kimi su damcıları səpələnirdi.
Zahid Xəlil
